برخلاف آنچه در رسانه ها از سیلیکون ولی به عنوان یک محدوده ثروتمند، مملوء از مردان تکنولوژیست نمایش داده می شود، افراد مختلفی با تنوع فرهنگی بسیار زیاد در سواحل سانفرانسیسکو زندگی می کند. بر اساس یافته های یک پژوهش در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، عمده جمعیت این منطقه از نه ایالت حضور دارند. همچنین مطابق با گزارش سرشماری جوامع آمریکایی در سال ۲۰۲۰ قریب به ۴۰ درصد از ساکنین منطقه خارج از آمریکا متولد شدند. در این مقاله، داستان یک گروه اجتماعی به نام “موزاییک آمریکا” روایت می شود که برای حل تعارضات فرهنگی این منطقه، از ابزار هنر استفاده کرده و تغییرات اجتماعی قابل توجهی در منطقه از خود به جای گذاشتند.
ایالات متحده یک دیگ ذوب نیست بلکه یک موزاییک است
تنوع جمعیتی در سواحل سانفرانسیسکو، تبعیض های قومی و نژادی را افزایش داده است. اما این حقیقت با کشوری که نماد یک “دیگ ذوب” نامیده می شود، در تعارض است. استعاره ای که می خواهد ایالات متحده را به عنوان ملتی متشکل از فرهنگ های ادغامی و سازگار با هم جلوه دهد. یوشا اسرینیواسان، یک کارآفرین و هم بنیانگذار “موزاییک امریکا” اما نظر دیگری دارد. “ایالات متحده یک دیگ ذوب نیست بلکه یک موزاییک است”. او معتقد است تصویر یک موزاییک به شکل دقیق تری عدم تجانس ها را در آمریکا نمایش می دهد.
اسرینیواسان و پریا داس یک مجموعه غیر انتفاعی برای ارتباط فرهنگ های مختلف به وسیله ابزار “هنر” در سال ۲۰۱۶ در کالیفرنیا راه اندازی کرده و آن را “ساراتوگا” نامیدند. به گفته اسرینیواسان، ماموریت ساراتوگا این است که جوامع آمریکایی را از تکثر به تعلق هدایت کند. این موضوع به این معنی است که نه تنها اقلیت ها به سمت جامعه پذیری بیشتر حرکت کنند، بلکه مطمئن شویم آنها احساس راحتی و پذیرفته شدن در جامعه را نیز دارند.
برای اینکه مردم این حس تعلق را داشته باشند آنها بایستی حس توانمندی داشته تا به طور همزمان در شکل دادن نهادهای اجتماعی سیاسی و فرهنگی منطقه مشارکت کنند. زمانی که افراد احساس تعلق کنند یک همبستگی اجتماعی ایجاد میشود.
در رویدادهای “موزاییک امریکا” بازیگران سینما، سلبریتی ها و راهبران اجتماعی هر منطقه با تاکید بر آداب و رسوم بومی خود، انسانیت به عنوان نقطه ی اشتراک اصلی را مورد توجه قرار داده و تفاوت های نژادی و قومی را نیز جشن می گیرند!!!
به عنوان یک مجموعه غیر انتفاعی شرکت در برنامه های مجموعه برای عموم رایگان است. استفاده از ابزارهای هنری صرفاً برای افزایش تعلق استفاده می شود و ساراتوگا در واقع یک سازمان هنری نیست. به بیان دیگرهدف مجموعه پروراندن همبستگی اجتماعی بوده و نه صرفاً تولید یکسری آثار هنری. ساراتوگا در واقع پاسخی برای مسئله چندقطبی شدن فرهنگی و سیاسی در منطقه می باشد. اسرینیواسان معتقد است که ما به مردم پیشنهاد می دهیم همانگونه که هستند در جامعه حضور پیدا کنند و فرهنگ اشتراکی را در کنار هم بسازند، به جای آنکه در سیلوی فرهنگ خود حبس شوند.
هدف موزاییک آمریکا پروراندن رقابتِ بین فرهنگی است
هدف موزیک آمریکا پروراندن رقابتِ بین فرهنگی است . موضوعی که منجر به اتخاذ رویکرد باز و کنجکاوانه نسبت به تفاوت های فرهنگی در میان جوامع مختلف می شود. واژه “میان فرهنگی” نشان دهنده یک فهم مشترک و احترام به همه فرهنگ هاست که در مقابل واژه “چند فرهنگی” قرار می گیرد که بیانگر فرهنگ چندگانه‌ای است که الزاماً ارتباط بین افراد با فرهنگ های مختلف را ضروری نمی داند.
برای رسیدن به این هدف آنها رویداد هایی را پیشنهاد می‌دهند که بر مبنای یک مکان خاص برنامه ریزی شده و بازیگران سینما که بومی آن منطقه به شمار می روند و از سوی دیگر به تاریخچه نقاط مختلف ساحل فرانسیسکو به ویژه به تنوع فرهنگی آن آشنایی کافی دارند، آن را برگزار میکنند. موزاییک امریکا همچنین یک سرمایه مطمئن داشت. حضور صدها نفر از هنرمند بومی نظیر ری فوروتا. فوروتا یک فلوت نواز و آهنگساز است که سابقاً به عنوان کارگردان موسیقی در موزاییک آمریکا فعالیت می کرد. در سال ۲۰۱۹ او و همکارش قطعه ای به نام “زخم های گرانبها” را اجرا کردند که تداعی کننده تجربه اردوگاه اسرا ژاپنی با موضوع جنایات ترامپ در رابطه با مکزیکی ها و مردم آمریکای مرکزی بود. فروتا معتقد است : “پروژه هایی نظیر زخم های گرانبها نشان می دهد که انسان ها چقدر به خاطر نوع تفاوت هایشان، به هم شبیه هستند. من فکر می کنم شباهت ها که همان اشتراکات انسانی است چیزی است که ما را به مفهوم تعلق می رساند.”برای فهمیدن این قطعه، فروتا که خود اصالتی ژاپنی – مکزیکی دارد، هنرمندان با پیشینه فرهنگی متفاوت را ترغیب به همکاری می کند. به همین علت او نوشتن متن قطعه را برعهده گرفت و یک نوازنده مصری به نام عمر سلیم و یک نوازنده مکزیکی (ویکو دیاز) آهنگسازی را برعهده گرفتند.
هم بنیانگذاران موزاییک امریکا همچنین به دنبال تعریف دروس دانشگاهی در دانشکده های منطقه هستند. اسرینیواسان معتقد است اگر موزاییک امریکا در سیلیکون ولی جواب دهد، در مناطق دیگر آمریکا نیز جواب خواهد داد.
