به گزارش «رساگفت»: وقتی نام یک روستا یا یک شهر کوچک را می‌شنوید، چه چیزی به ذهن شما خطور می‌کند؟ حرکت احشام، وزش باد، تعطیلات تابستانی. برای افرادی مثل من که در شهرهای بزرگ، بزرگ شدند، شهرهای کوچک و روستاها حکم همین مواردی را دارد که خدمت شما عرض کردم. اینکه آخر هفته می‌خواهیم به آنجا برویم و تعطیلاتمان را سر کنیم و خیلی هم به ما خوش بگذرد.
اما واقعیت این است که تاثیر روستاها و شهرهای کوچک در زندگی مردمان شهرهای بزرگ، خیلی بیشتر از این حرف‌هاست. در گذشته، روستاها و شهرهای کوچک، نقش متفاوت‌تری را داشتند. درواقع، آنها تولیدکننده و مولد بودند. همه ما سیب دماوند، گردوی تویسرکان پرتقال شهسوار را شنیدیم. اینها از کجا نشات می‌گیرد؟ همه اینها تولیدشده در روستاها و شهرهای کوچک است. وقتی به یک مغازه سر می‌زنیم و محصولات یک روستا را آنجا می‌بینیم و با آن احساس قرابت می‌کنیم، شاید به همین علت است.
اینکه در گذشته دور در اینجا و در این کشور، شهرهای کوچک و روستاها تولیدکننده بودند و شهرهای بزرگ، مصرف‌کننده. شاید باید دوباره آن نگاه را تقویت کنیم؛ نگاهی که در این چند سال، یک مقداری کمرنگ شده است. خود شما چه احساسی دارید وقتی به یک روستا یا یک شهر کوچک سر می‌زنید و یک محصول خیلی ابتدایی مثل تخم‌مرغ و نان را مشاهده می‌کنید که از شهر بزرگ آمده است؟ احساس خوشایندی نیست. از آن طرف باید سعی کنیم که نگاه گذشته خود را دوباره برگردانیم. اما چرا؟ نباید فراموش کنیم که پیوند میان شهر و روستا خیلی فراتر از یک نگاه توریستی است. درواقع روستاها در زندگی ما نقش به مراتب بزرگتری را ایفا می‌کنند. اینکه ما در یک شهر بزرگ، مجبوریم گوشت برزیلی مصرف کنیم یا برنج هندی، یکی از دلایلش همین است که نگاه تولیدکنندگی به روستاها را داریم کمرنگ می‌کنیم.
اما شاید موقع آن رسیده که این نگاه، دوباره اصلاح شود. اگر این اصلاح صورت گیرد، کیفیت غذایی شهرها هم ارتقا می‌یابد. از آن طرف، مهاجرت به شهرهای بزرگ، کاهش پیدا می‌کند و لذا خیلی از آسیب‌های اجتماعی، برطرف می‌شود؛ بدون اینکه نیاز باشد هزینه‌های سنگینی صرف امور مختلف شود. اینکه ما روستاهای فعال و تولیدکننده‌ای داشته باشیم، حتی مسائل زیست‌‌محیطی را هم کاهش می‌دهد و حتی نگرانی‌ها برای تامین آب را هم کاهش می‌دهد. از طرف دیگر، مردمان روستا و شهرهای کوچک، سابقه ما را خوب می‌شناسند. می‌دانند که چطور، چه محصولی را درست کنند که برای ما خوشایندتر باشد. نکته دیگر این است که محصولی که در کسب‌وکار خردوخانگی، تولید می‌شود، یک داستان و یک روح، پشت سرش دارد.
محصولی که شما می‌دانید در یک روستا و در اطراف شهرستان زابل تولید شده است و یک داستان عجیب از آن آدمی که تولیدکننده است و دارید می‌شنوید، به شما کمک می‌کند که اتفاقا بیشتر با آن ارتباط بگیرید (در مقایسه با یک محصول صنعتی). درواقع محصولاتی که در کسب‌وکارهای خردوخانگی تولید می‌شوند، انگار روح و داستان با خود دارند. بنابراین باید این نگاه را تقویت کرد. نگاهی که اتفاقا شهرهای کوچک و روستاها را تولیدکننده و مولد می‌بیند و شهرهای بزرگ را مصرف‌کننده. تولید در روستاها و شهرهای کوچک و مصرف در شهرهای بزرگ. وقتی این اتفاق بیفتد، زندگی همه ما -چه آنهایی که در شهرهای بزرگ زندگی می‌کنند و چه آنهایی که در شهرهای کوچک و روستاها زندگی می‌کنند- بهتر خواهد شد. الان این زمینه هم فراهم شده است که به راحتی و با استفاده از پلتفرم‌های مجازی، می‌توانید محصولات روستاها و شهرهای کوچک را سفارش دهید. سوال من این است که آخرین باری که یک محصول روستایی را از یکی از این پلتفرم‌ها سفارش دادید چه زمانی بود؟ و موقعی که استفاده می‌کردید چه احساسی داشتید؟
