به گزارش «رساگفت»: برای شروع کسب‌وکار خردوخانگی، چه چیزهایی نیاز است؟
خب عوامل مختلفی مد نظر است. مثل اعتماد، بازار، فروش محصول.
اما یک تامین مالی خوب، چه ویژگی‌هایی دارد؟ یک تامین مالی خوب، باید آسان باشد. یعنی افراد، بتوانند به سادگی و سهولت، آن را دریافت کنند. آن کاغذبازی‌ها و آن فرایند بروکراتیک اداری را نداشته باشد. از طرف دیگر، باید ارزان باشد. یعنی هزینه تمام‌شده‌اش برای کارآفرین، پایین باشد. یادمان نرود که یک کارآفرین که دارد یک کسب‌وکار را شروع می‌کند، در ماه‌های نخست، ممکن است درآمد چندانی نداشته باشد و اگر قرار باشد یک تامین مالی پرهزینه در اختیارش قرار گیرد، ممکن است هرگز نتواند آن کسب‌وکار را شکل دهد؛ و مساله آخر اینکه این تامین مالی، باید شرعی هم باشد.
اما تامین مالی خوب، چه اتفاقاتی را می‌تواند رقم بزند؟ وقتی یک تامین مالی به درستی اتفاق می‌افتد، این فرصت را برای کارآفرین فراهم می‌کند که کسب‌وکار خودش را ایجاد کند. بنابراین اشتغالزایی می‌شود. وقتی که این اتفاق افتاد، معیشتِ محل و معیشتِ جامعه و معیشتِ روستا بهتر می‌چرخد. یکی از روش‌های تامین مالی خیلی خوب برای کسب‌وکارهای خردوخانگی، یک روش تامین مالی جمعی در بستر عقد قرض‌الحسنه است. وقتی در مورد روش تامین مالی جمعی صحبت می‌کنیم، اشاره به این موضوع داریم که گروهی دست به دست همدیگر، سعی می‌کنند تا نیاز مالی یک کسب‌وکار را برطرف کنند و از آن طرف، قرض‌الحسنه، یک عقد مالی است که به افراد کمک می‌کند که از یک تامین مالی مناسب و کم‌هزینه برخوردار شوند. خود فرهنگ قرض‌الحسنه هم در این کسب‌وکارها می‌تواند خیلی کمک‌کننده باشد.
خبر خوب این که در کشورمان ایران، سال‌ها روی این موضوع کار شده است. الان این شرایط در کشور ما فراهم شده است و افراد، می‌توانند از تسهیلات قرض‌الحسنه استفاده کنند. اما یک نکته‌ای وجود دارد؛ وقتی در مورد تامین مالی قرض‌الحسنه صحبت می‌کنیم، چه اتفاقات خوبی رخ می‌دهد؟ یکی از ویژگی‌های مهم این روشِ تامین مالی، این است که سرمایه‌های مردم، کنار همدیگر قرار می‌گیرد. حتی لازم نیست سرمایه‌شان باشد؛ ممکن است اعتبارشان باشد. کنار هم قرار می‌گیرد و تجمیع می‌شود. سرمایه‌های کوچک، با هم جمع می‌شوند و سرمایه لازم برای شروع یک کسب‌وکار را فراهم می‌کنند. بنابراین حتی ریسک آن سرمایه‌گذار هم کاهش می‌یابد. خود همین موضوع، مساله‌ای است که ما در جاهای مختلف می‌بینیم که منشا خیرات خیلی بزرگی شده است. مثلا اهالی یک روستا با هم جمع شدند و هزینه‌ای را فراهم کردند تا یک نفر، یک کسب‌وکار خردوخانگی را شروع کند. از آن طرف، کسب‌وکارهای خردوخانگی هم کسب‌وکارهایی هستند که هزینه پایینی برای شروع کار دارند. انگار این نوع روش تامین مالی و این نوع کسب‌وکار، همخوانی خیلی بالایی با هم دارند. اما چرا قرض‌الحسنه؟ و چرا تاکید ما در این روش تامین مالی بر قرض‌الحسنه است؟
اول از هر چیزی، قرض‌الحسنه، روش تامین مالی‌ای است که خیلی هزینه پایینی دارد.
نکته بعدی این است که قرض‌الحسنه، خودش ذاتا برای روش‌های خرد به کار می‌رود. یعنی اتفاقا برای تامین مالی خرد، یکی از روش‌های مناسب، همین قرض‌الحسنه است.
در نهایت، نکته سوم هم این است که الان بستری فراهم شده است که با استفاده از پلتفرم‌ها و سامانه‌های مجازی، به راحتی می‌شود از این عقد استفاده کرد. یعنی به راحتی می‌شود تسهیلات قرض‌الحسنه را دریافت کرد و در کسب‌وکارهای خردوخانگی، از آنها استفاده نمود. بنابراین ما یک روش تامین مالی ارزان، آسان و شرعی را داریم که می‌تواند اتفاقا خیلی به توسعه کسب‌وکارهای خردوخانگی کمک کند. همخوانی جدی این عقد و توسعه کسب‌وکارهای خردوخانگی و روش‌های آسانی که برای دریافت این تسهیلات وجود دارد، همه و همه، فضایی را آماده می‌کند که کسب‌وکارهای خردوخانگی یا کارآفرین‌ها بتوانند تامین مالی مناسب خود را دریافت کنند. نظر شما چیست؟ به نظر شما قرض‌الحسنه، روش مناسبی برای تامین مالی کسب‌وکارهای خردوخانگی هست؟
