به گزارش «رساگفت»: باورهای دینی و آداب و رسوم سنتی، بیانگر این واقعیت هستند که هرگاه ما دست در دست هم دادیم، بر بسیاری از مشکلات، فائق آمدیم. آیین‌های برگزاری مراسمات مذهبی عاشورا، اربعین و … همگی نمونههایی از این سنت هستند.
با نگاهی به تاریخ جوامع موفق، بدون شک می‌توانیم به این برسیم که عامل موفقیت و پیشرفت همه جوامع، باهم بودن و تکیه بر توان و ظرفیت جمع است و این اشتراک، نشان می‌دهد که این امر، ریشه در فطرت انسان‌ها دارد. همیاری اجتماعی، موضوعی است که ریشه در پیوندهای اجتماعی دارد و به معنای آن است که افراد با هم به دنبال حل مساله هستند و می‌خواهند یک بهبودی را در سبک زندگی خود ایجاد کنند.
حتی این ظرفیت به قدری مهم بوده که بارها و بارها در دین ما به آن توصیه شده و زمینهساز شکلگیری اتفاقات بزرگ در جامعه اسلامی بوده است. ادبیات دینی، مبتنی بر این است که همه نسبت به هم مسئول هستند «کلّکم راع و کلّکم مسئول عن رعیته». در قرآن تأکید شده که حتی در بِرّ و تقوا هم تعاون و همیاری داشته باشید. «یَدُ اللّهِ مَعَ الْجَماعَهِ» یعنی وقتی که ما دور هم جمع شویم، می‌توانیم ارزش‌افزوده خیلی بالاتری را در ابعاد مادی و معنوی ایجاد کنیم.
وقتی در طول تاریخ به موفقیتهای ایرانیان می‌نگریم به این نتیجه می‌رسیم که نقاط عطف تمامی این اتفاقات، هنگامی رخ داده است که مردم دست در دست همدیگر دادند و هر یک، گوشه‌ای از کار را گرفتند و همه با هم، همیاری کردهاند. نمونه اعلای این فرهنگ، 8 سال دفاع مقدس است که رزمندگان، هر یک، گوشه‌ای از کار را می‌گرفتند و منجر به فتوحات چشمگیری هم شد.
